Μυρτιώτισσα - "Στη μοναξιά μου" - ποίημα - δημοσίευση 1916 περ. "Ο Νουμάς" (Αθήνα)

 

Μυρτιώτισσα

« Στη μοναξιά μου »

ποίημα

δημοσίευση (1916) περ. « Ο Νουμάς »

 

 

 

 

 

 

 

                        « Στη μοναξιά μου »

 

 

Τώρα που οι αφροκέντητες ξυπνάνε τρικυμίες,

Φτωχή καρδιά μου, αρχίνησες και πάλι να πονής

Και σμίγοντας το θρήνο σου στο θρήνο της βροχής

Μου ζωντανεύεις θλιβερές παλιές σου ιστορίες.

 

Ώ, μακρυσμένη ωραία ψυχή

Μες στην απόλυτη γαλήνη που πλανάσαι

Από την περασμένη μας ζωή

Τίποτα δεν ταιριάζει να θυμάσαι.

 

Μά εγώ που καρτερώ το λυτρωμό

Κι ο λυτρωμός δεν έρχεται για μένα,

Τί θα γινόμουν δίχως να πονώ

Και δίχως να θυμάμαι Εσένα ;

 

Πόσους χειμώνες τάχατες κι ακόμα πόσα δειλινά

Θα τριγυρνώ στα ερημικά του κόσμου μονοπάτια

Με την ελπίδα την τρελλή πως ίσως μες στα σκοτεινά

Καμιά φοράς σας ξαναϊδώ, βασιλεμένα μάτια ;

 

Ξυπνά του άγριου πόλεμου η τρικυμία ξανά,

Μαννάδες, φέρτε τα παιδιά τα χαϊδεμένα

Που οι Μοίρες τα μοιράνανε μ’ όλα του κόσμου τ’ αγαθά

Μιά νύχτα που τα βρήκανε γλυκά νανουρισμένα.

 

Τί άλλο, Καλέ μου, ζητάς από μένα

Και στέκεις θλιμμένος μπροστά στη μορφή μου

Αφού κ’ η καρδιά μου, αφού κ’ η ψυχή μου

– Κι ας είσαι νεκρός – πλημμυρούν από Σένα ;

 

Τα θεία τραγούδια σου ένα προς ένα

Τα ζει κάθε νύχτα η ψάλτρα φωνή μου,

Γεννήκαν αυτά μοναχή προσευχή μου

Αγνή προσευχή, γεννημένη από Σένα !

 

Γιατί με κυττάζεις με μάτια θλιμένα ;

Λαμπάδα σου ανάβω την ίδια ψυχή μου.

Και μέρα τη μέρα σκορπά η ζωή μου

Για Σένα, τα ρόδα της τα χλωμιασμένα…

 

 

 

                                               Μυρτιώτισσα

 

 

 

 

[ το ποίημα

της Μυρτιώτισσας

« Στη μοναξιά μου »

δημοσιεύθηκε στο περ.
« Ο Νουμάς »

  ( διευθυντής: Δημήτρης Ταγκόπουλος )

Αθήνα,

Χρονιά ΙΔ΄, φύλλο 1, αριθμός 582,

Σάββατο, 16 του Γενάρη 1916, σ. 1-2 ]

 

 

                     ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )   

 

 

 

 

 

poeta greco Ignoto

“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”

poetagreco.blogspot.com