Φανή Ρουμελιώτη-Μαργαρίτη
« Ρομπότ
»
ποίημα,
1972
ποιητική
συλλογή « Αντίλαλοι φθοράς »
«
Ρομπότ »
Έμψυχα
Ρομπότ,
σ’
ανεμοστρόβιλου ρυθμό
στριφογυρίζουν.
Πελώρια
τα μάτια προσπαθούν
να
ξεχωρίσουνε,
τί
δρόμο θα διαβούνε.
Μά
ο νους θολωμένος απ’ τον ίλιγγο
στέλνει
εικόνες λάθος.
Παραμορφωμένα
τα πρόσωπα
μοιάζουνε
όντα παράξενης ράτσας.
Συσπασμένα
τα χέρια,
μοχλοί
μηχανής.
Γιγάντια
η προσπάθεια να κρατηθούνε
στο
σταθερό,
στο
σίγουρο.
Τί
να προσμένης όμως
απ’
ένα χέρι μελανιασμένο ;
Απ’
ένα στήθος λαχανιασμένο ;
Απ’
ένα στήθος λαχανιασμένο ;
Τί
χάδι να δώση ένας μοχλός ;
Ποιόν
θα μπορέση να συγκινήση ;
Η
θολή ματιά τους ;
Η
φοβισμένη ψυχή τους ;
Τ’
ανύπαρκτα νειάτα τους ;
Το
αβέβαιο χθές ;
Το
άγνωστο αύριο ;
Τί
να προσμένης. Τί ;
Φανή
Ρουμελιώτη-Μαργαρίτη
[ το ποίημα
της Φανής Ρουμελιώτη-Μαργαρίτη
« Ρομπότ »
από την ποιητική της συλλογή
« Αντίλαλοι φθοράς », Αθήνα, 1972 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.