Κύπρος Χρυσάνθης
«
Ο άνθρωπος με τ’ ανθισμένο στάχυ του Βαν Γκογκ
»
ποίημα,
1953
δημοσίευση
περ. « Κυπριακά
Γράμματα »
« Ο
άνθρωπος με τ’ ανθισμένο στάχυ
του Βαν Γκογκ »
Αν
δέ σκεφτώ στον ανθισμό θα χάσω την ελπίδα
για τον βαρύ καρπό.
Ο
φόβος είναι μια πληγή ; Κι’ ωστόσο είναι φροντίδα
και παιδεμούς ας βρω.
Γράφω
γραμμές στα μάγουλα και σφίγγω το κοτσάνι
σε χείλη βυσινιά.
Μυρίζει
η ελπίδα υπέροχα και βλέπω το δρεπάνι,
πέρα τη θεμωνιά.
Αλήθεια,
γη αγαπούλα μου, τον έρωτα λατρεύεις ;
Θ’ απλώσω στον αγρό
τους
ώμους μου μ’ ασημικά να μου τους χαϊδεύεις
και ν’ αποτρελλαθώ.
Κι’
όμως υπάρχει ο ουρανός, η τελευταία ελπίδα.
Ξυπνά τον ουρανό
ο
ίδρωτας που σπαρταρά μες την πικρή φροντίδα
και μες τον παιδεμό ;
Ας
λυπηθώ τον άνθρωπο που κρέμεται απ’ την πλάση
σα φύλλο απ’ το κλαδί,
κι’
ωστόσο πάλι ας τον χαρώ που δεν θα ξεπεράσει
τη ζωντανή μας γη.
Κύπρος Χρυσάνθης
[ το ποίημα
του Κύπρου Χρυσάνθη
« Ο άνθρωπος με τ’ ανθισμένο στάχυ του Βαν
Γκογκ »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Κυπριακά Γράμματα »
( διευθυντής: Νίκος Κρανιδιώτης )
Λευκωσία,
Έτος ΙΗ΄, τεύχος 211,
Ιανουάριος 1953, σ. 7 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.