Κωστής Κριεζής - "Εγώ διαβαίνω άνθρωπος" - ποίημα, 1947 - περ. "Ευβοϊκά Γράμματα" (Αθήναι)

 

Κωστής Κριεζής

« Εγώ διαβαίνω άνθρωπος »

ποίημα, 1947

δημοσίευση (1947)  περ. « Ευβοϊκά Γράμματα »

 

 

 

 

 

 

 

                        « Εγώ διαβαίνω άνθρωπος » 

 

 

Έξω μια πλάση ολόκληρη

Γύρω φαντάζει τέλεια

Κι’ εγώ διαβαίνω άνθρωπος

Με σάρκινα κουρέλια …

 

Ο νους μού φέγγει. Τ’ουρανού

Το χάος, μού’στησε μάγια.

Μές στην απειροθάλασσα

Τα γήϊνα τα μουράγια

Βαργεστισμός κι’ αφανισμός

Σ’ όποιον διψάει να μάθει

Τί κρύβει, κείθε ο θάνατος

Μές στ’ άπιαστά του βάθη …

 

Όχι, δεν έχουμε γραφτό

Για να χαθούμε μόνο.

Όχι, δεν σβύνει μιά Ζωή

Σ’ έναν επίγειο πόνο.

Γιατί αν μας πέρνει το μηδέν,

Ώ Δύναμη Ουρανία,

Η ύπαρξή σου ολάκερη

θά ναι παραφωνία …

 

Ο Νους μού φέγγει … Φοβερός

Του Χάρου ορθώνει ο κάβος

Κι’ εγώ διαβαίνω άνθρωπος

Και λέφτερος και σκλάβος …

 

 

 

                                                Κωστής Κριεζής   

 

 

 

[ το ποίημα

του Κωστή Κριεζή

« Εγώ διαβαίνω άνθρωπος »

δημοσιεύθηκε στο περ.

« Ευβοϊκά Γράμματα »

   ( διευθυντής: Αντρέας Ζώντος )

Αθήναι,

Περίοδος Β΄, Χρόνος ΣΤ΄,

αριθμός φύλλου 42-43,  Σεπτέμβρης-Οκτώβρης 1947, σ.  4 ]

 

 

 

                        ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )   

 

 

 

 

 

poeta greco Ignoto

“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”

poetagreco.blogspot.com