Αθανάσιος Κυριαζής
«
Καραβοκύρης »
ποίημα
δημοσίευση
(1929) περ. « Ο Νουμάς »
«
Καραβοκύρης »
Καλέ
μου κι αγαθέ καραβοκύρη,
χάλκωμα
το κορμί σου μελαψό,
κι
ας γέρασε, ποτέ δέ θα το γείρει
θάλασσα
Κίρκη, ξέρα Καλυψώ.
Την
τρικυμία, π’ αφρίζει στα μαλλιά σου,
κι
αν φτάσει ως το λιμάνι της ψυχής,
ποτέ
δεν μας την πρόδωκε η λαλιά σου,
κι
ούτε το κλάμα, στάλαμμα βροχής.
Καλέ
καραβοκύρη, με την πίπα
που
αντί καπνό της καις τη συλλογή,
δεν
ξαίρω το τραγούδι σου κι αν είπα,
μ’
απ’ του καημού σου πίνω την πηγή.
Βουβή
η ζωή σου, θύμηση και πάθος,
σα
νά’χεις από μας απελπιστεί,
της
θάλασσας κοιτάς κάτω το βάθος
που
σού’μειν’ ερωμένη σου πιστή.
Τη
θάλασσα, που ας πνίγει κι ας ματώνει,
μά
της καρδιάς κρατεί το μυστικό,
και
τη στεριά, αν το πει, την ξαρματώνει
κι
απ’ άντρα κι απ’ αρρεβωνιαστικό.
Στο
πέλαο κι αν δέ σμίξαμε μιά μέρα,
στον
ίδιο όμως παλαίψαμε βορριά,
και
ναυαγοί ανταμώσαμε στην ξέρα
τα
δυό στοιχειά: το πέλαο κ’ η στεριά.
(
Από τα «Αιγινίτικα
ακρογιάλια» )
Αθ. Γ. Κυριαζής
[ το ποίημα
του Αθανάσιου Κυριαζή (Αθ. Γ. Κυριαζής)
« Καραβοκύρης »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Ο
Νουμάς »
( διευθυντής: Πάνος Δ. Ταγκόπουλος )
Αθήνα,
Περίοδος Γ’, Χρόνος ΚΒ΄,
Τεύχος 1 (786), Οκτώβρης 1929, σ. 8. ]
[ Η ποιητική συλλογή του Αθ.
Γ. Κυριαζή «Αιγινίτικα ακρογιάλια»
εκδόθηκε στα 1936. ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό
)
poeta greco Ignoto
“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.