Λάμπρος Πορφύρας
«
Σύννεφα »
ποίημα
δημοσίευση
(1898) περ. « Η Τέχνη »
« Σύννεφα »
Αργά,
βουβά, και μαύρα απόψε βράδυ
Τα
σύννεφα στον έρημο ουρανό κυλούνε,
Γλυστρούν
και φεύγουν, φεύγουν στο σκοτάδι.
Δέ
βρέχουνε τον πόνο τους να πούνε
Αργά,
βουβά, και μαύρα απόψε βράδυ.
Άλλα
λευκά σα χιόνι, άλλα σαν πίσσα
Σκεπάζουν
τα βουνά και πνίγουν τ’άστρα,
Προσκυνητές
θολοί στα ερημοκκλήσα
Και
μαύροι καβαλλάρηδες στα κάστρα,
Άλλα
λευκά σα χιόνι, άλλα σαν πίσσα.
Απόψε
αργά, βουβά – Θέ μου – γυρίζουν
Σιμά
στα κάστρα και τρελλά χορεύουν
Σιμά
στα ερημοκκλήσα και τ’ αγγίζουν.
Κάποια
καλά χαμένα λες γυρεύουν
Κι
απόψε αργά, βουβά – Θέ μου – γυρίζουν.
Κάποια
καλά μά αιώνια χαμένα,
Δίχως
οργήν απόψε, δίχως δάκρυα,
Τα
σύννεφα – αδερφάκια μου θλιμένα –
Γυρεύουν
απ’ τη μιά ως την άλλην άκρηα
Κάποια
καλά μά αιώνια χαμένα …
Λάμπρος Πορφύρας
[ το ποίημα
του Λάμπρου Πορφύρα
« Σύννεφα »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Η Τέχνη »
( εκδότης/δντής: Κώστας Χατζόπουλος )
Αθήνα,
τεύχος 2, Δεκέμβριος 1898, σ. 33. ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.