Κατερίνα Λεβαντή - "Πηνελόπη" - ποίημα - ποιητική συλλογή "Επιλαχόντες" 1980

 

Κατερίνα Λεβαντή

« Πηνελόπη »

ποίημα

ποιητική συλλογή « Επιλαχόντες » 1980

 

 

 

 

 

 

                         « ΠΗΝΕΛΟΠΗ » 

 

 

Χρόνια στον αργαλειό σκυφτή

ολονυχτίς ξυφαίνει του ακριβού

που μίσεψε, σκουτί.

Μονάχα εκείνη από τους

καρδιακούς του γύρωθε

και τους τρεχάμενούς του,

τόσο καλά κατέχει τον.

Αντιμιλιά ποτέ του από

το στόμα της δεν άκουσε.

Δεν έστεργε ο πολύπαθος

ν’ ακούει λόγια περίσσα^.

ήθελε ατός του να μιλά.

Κι ως έπεφτε απάνω της

καυτή η ματιά του πίσσα

θάρρειε και μέλι έσταζε

το στόμα του τ’ αντρίκιο

– σάματις να την ένοιαζε

η αλήθεια και το δίκιο –

Γυναίκα, και γευότανε

στάλα τη στάλα τη λεβεντιά του

της φύτρας του την άγρια αψάδα

και του κορμιού του τη σερνικάδα.

Χαλάλι του κι η ξενιτειά

κι η απιστιά χαλάλι.

Εκείνη γι’ άντρα όξω απ’ αυτόν

δεν έχει σκέψην άλλη

Κι αυτοί που για το βασιλίκι του

υφάντρα της νύχτας δολερή

χρόνια την περιμένουν

Μνηστήρες με τη παγανιά για λόγου της

θα μένουν.

 

Βουβή, μπροστά στον αργαλειό

Εκείνον μόνο συλλογάται

Θαρρείς βαθειά τα σπλάχνα της

πήραν φωτιά και καίνε

όπως την πρώτη τους νυχτιά.

 

Γέρνει στον αργυρό καθρέφτη

και θωρεί τ’ αλλοτινά της

κορακιά μαλλιά

σταχτιά.

 

 

                                            Κατερίνα Λεβαντή      

 

 

 

 

 

 

[  το ποίημα

της Κατερίνας Λεβαντή

« Πηνελόπη »

από την ποιητική της συλλογή

« Επιλαχόντες », Γαλαξείδι, 1980, σ. 29-30 ]

 

     ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )   

 

 

 

 

 

 

 

poeta greco Ignoto

“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”

poetagreco.blogspot.com

[ ανάρτηση 21 Αυγούστου 2022 :

Κατερίνα Λεβαντή, «Πηνελόπη», ποίημα  ]