Εύη Παπαδήμα - "Καταχνιά στο λειβάδι" - ποίημα - 1976 - ποιητική συλλογή "Ψιθυρίσματα"

 

Εύη Παπαδήμα

« Καταχνιά στο λειβάδι »

ποίημα,

ποιητική συλλογή « Ψιθυρίσματα », 1976

 

 

 

 

 

 

                     « Καταχνιά στο λειβάδι »

 

 

Σιωπηλές ανάλαφρες σκιές

με της ζωής τ’ ανομίματα παιχνιδίζουν…

Στης καρδιάς τη διπλοφτέρουγη απόχη

πετροκέρασα με τους καημούς χτυπιούνται.

 

Στη βαθειά γοργοκίνητη πολιτεία

καίγονται στην άσφαλτο ράμφη περιστεριών.

Χρυσαετοί στους ουρανούς πετούν

τριγύρω τα μελίσσια ν’ αγροικάνε.

 

Αυτοδίδακτοι θύτες της διασποράς

στο καϊκι της ανταρσίας παραδίνουν

τ’ αποκαϊδα στεγανών ονείρων

καθώς βουλιάζει σε τρικυμίας θρόνο.

 

Δεσμοφύλακες της χαράς αγρυπνούν

της ταραχής και της οδύνης κερδοσκόποι.

Πηχτό μολύβι των κοράκων η ψυχή

με σαδισμό την ανθρωπιά φυλλομετράνε.

 

Βογγά η γης !  και τα σπαρτά ξεχύθηκαν

με τους πικρόχυμους καρπούς στο δρόμο.

Πονά η γης ! κι όπου πατάει των λεπρών

η κιτρινόμαυρη θολή σκιά,

 

αφήνει σπέρμα μολυσμένο που γρυλλίζει

και φαρμακώνει καλοσύνης ασπασμό.

Ποικιλόχρωμα τα προσωπεία κολακείας

χαράκωσαν πηγές εξαλλοσύνης.

 

Ρυάκι έτρεξε το αίμα στο πέτο τ’ ουρανού

δάκρυσε ακόμα κι η ευθύνη.

Δυό αρμαθιές τα φυλλοκάρδια της πατρίδας

στεγνώσανε  στον ήλιο πλάι πλάι.

 

Βουνά και διάσελα γιομίσανε πληγές

μαράθηκαν το γέλιο κι η ελπίδα.   

Στενά δρομάκια πλημμυρίσανε με γλάρους

κι οι ντόπιοι να χορεύουνε στους λόφους.

 

Ηφαίστεια γινήκανε πλατείες, λεωφόροι

κι ανάβλισαν αλάτι τα στείρα συντριβάνια.

Γριές με πρόσωπα νεκρά και νιές

να πλέκουν τη σημαία με γαρδένιες.

 

Σ’ ένα πεφτάστερο κομπόδεσεν ο χρόνος

το πέπλο το μαβί της ανημπόριας.

Η πούλια στα δεξιά της την αγάπη

κι αριστερά το ψέμα να σβήνεται στη γνώση.

 

Στο πρόσωπο του κύκνου καθρέφτης

η χαρά. Στα μάγουλα τ’ αυγερινού γαλήνη.

Με τη φωτιά ο κεραυνός αναμετριέται

και παίζουν οι κιθάρες και μεθούνε.

 

Τ’ αηδόνια κράζουν στις πλαγιές

πρωτόγνωρο τραγούδι λευτεριάς.

Και ζευγαρώνουνε χρυσόφτερα πουλιά

πάνω σ’ αψύ κλωνάρι περηφάνειας.

 

Κι είναι το τρίπτυχο κλωνάρι της καρδιάς

που κλάδεψαν οι φύλαρχοι κουρσάροι.

Που τσάκισαν κτυπώντας μιά βραδιά

πισώπλατα τον ίσκιο της ειρήνης.

 

Κι είναι εκείνο το λεβέντικο σκαρί

που γέννησε τ’ ανθόσταγμα του τότε.

Που λαμποφέγγει σ’ ένα ώριμο παρόν

που τ’ άγιο μέλλον της πατρίδας γαλουχεί…

 

 

                                          Εύη Παπαδήμα

 

 

 

 

 

 

[ το ποίημα

της Εύης Παπαδήμα

« Καταχνιά στο λειβάδι »

από την ποιητική της συλλογή

« Ψιθυρίσματα », Αθήνα, 1976, σ. 9-10. ]

 

 

                       ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

poeta greco Ignoto

“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”

poetagreco.blogspot.com

[ ανάρτηση 28 Ιουνίου 2022 :

Εύη Παπαδήμα, «Καταχνιά στο λειβάδι», ποίημα  ]