Λάμπρος Πορφύρας "Χρόνια και χρόνια των σπιτιών τα φώτα, κάθε βράδυ" - ποίημα - ποιητική συλλογή "Οι Μουσικές Φωνές", 1934

 

Λάμπρος Πορφύρας

« Χρόνια και χρόνια των σπιτιών τα φώτα, κάθε βράδυ »

ποίημα

ποιητική συλλογή « Οι Μουσικές Φωνές »

μεταθανάτια έκδοση 1934                                                                         

 

 

 

 

 

 

  

φωτογραφία του ποιήματος από την ποιητική συλλογή

« Οι Μουσικές Φωνές » (1934)

 

 

 

  

 

[ Το ατιτλοδότητο ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα [«Χρόνια και χρόνια των σπιτών τα φώτα, κάθε βράδυ»] – εδώ προσχηματικά η τιτλοδοσία του από τον πρώτο του στίχο – από την μεταθανάτια ποιητική συλλογή του «Οι Μουσικές Φωνές», Αθήνα, 1934, σ. 23.

  Το συγκεκριμένο ποίημα είναι το κατά σειράν ενδέκατο από την πρώτη ποιητική ενότητα της συλλογής, την ενότητα «Φωνές της Θάλασσας». ]

 

 

  

 

1934:+  Λάμπρος Πορφύρας, « Οι Μουσικές Φωνές», Τα Χρονικά, Αθήνα, (σ. 64), (2η ποιητική συλλογή)

 

/ - a. Είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του Λάμπρου Πορφύρα, η οποία εξεδόθη όμως μεταθανατίως.

   Τον πρόλογο της συλλογής καθώς και την επιμέλεια των ποιημάτων ανέλαβε ο εν ζωή αδελφός του Θεόδωρος Σύψωμος.

   Ο πρόλογος του Θεόδωρου Σύψωμου έχει χρονολογία: Αύγουστος 1934.

[ Τα αδημοσίευτα ποιήματα που παρατίθενται στο Α’ Μέρος (Φωνές της Θάλασσας) είναι ατιτλοδότητα. Εδώ, προσχηματικά, η ονοματοδοσία τους με βάση τον πρώτο τους στίχο. Στις υπόλοιπες ποιητικές ενότητες,  «Φωνές της χώρας», «Φωνές του κάμπου», τα ποιήματα είναι τιτλοδοτημένα. ]

  Τα Ποιήματα:

/   Πρόλογος, («φωνές της θάλασσας, φωνές της χώρας…»)

/   Α’ ΜΕΡΟΣ: ΦΩΝΕΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ:

/ - 1.  [ Καμπάνες μέσ’ στο δειλινό καθώς σιγοχτυπάτε,]

/ - 2.  [ Σήμερα πάλιο λιόχαρος είν’ ο γιαλός κι’ ο δρόμος,]

/ - 3.  [ Όχι λουλούδια της στεριάς, ρόδα, των κήπων κρίνα,]

/ - 4.  [ Την ώρα αυτή που γέρνουνε και σειούνται σαν καλάμια,]

/ - 5.  [ Πιέ στου γιαλού τη σκοτεινή ταβέρνα το κρασί σου,]

/ - 6.  [ Εδώ ’ναι οι βράχοι οι πένθιμοι που απάνω τους ανθίζουν,] 

/ - 7.  [ Όταν απ’ την ανήμερη Νοτιά κυνηγεμένα,] 

/ - 8.  [ Κυρά της θάλασσας Εσύ, που λέει το παραμύθι,] 

/ - 9.  [ Όλα τα παίρνεις Θάλασσα: περνάνε κουρασμένα,] 

/ -10. [ Σκοτεινιασμένο αμίλητο μέσ’ στου χιονιά τη μέρα,] 

/ -11. [ Χρόνια και χρόνια των σπιτιών τα φώτα, κάθε βράδυ,]  

/ -12. [ Έχω μια θύμηση παλιά και σά μισοσβυσμένη:] 

/ -13. [ Ώ ! νά που τα περίμενες και νά που φτερουγίζουν,] 

/ -14. [ Βλέπω μια μαύρη ζωγραφιά, που μου τη ζωγραφίζει] 

/   Β’ ΜΕΡΟΣ: ΦΩΝΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ:

/ - 1.  Καθώς ερχόνταν,

/ - 2.  Βήματα,

/ - 3.  Η Μάννα,

/ - 4.  Είδα,

/ - 5.  Θλιμμένο βράδυ,

/ - 6.  Χαιρετισμοί,

/ - 7.  Χαμένη αγάπη,

/ - 8.  Υστερνά λουλούδια,

/ - 9.  Τα δώρα της φτωχής,

/ -10. Η μάννα των θλιμμένων,

/ -11. Το Κάστρο,

/   Γ’ ΜΕΡΟΣ: ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΜΠΟΥ:

/ - 1. Φθινόπωρο,

/ - 2. Η Αγία,

/ - 3. Φύλλα,

/ - 4. Απόψε,

/ - 5. Γιορτή,

/ - 6. Απριλιάτικο,

/ - 7. Πεύκα,

/ - 8. Κήπος,

/ - 9. Ήλιοι…,

/   Επίλογος  («… Αλλ’ όμως μου τώπατε ποτέ, φωνές μου, εμένα»).

 

 

 

/ - b. επιλεγέντα αποσπάσματα από βιβλιοκριτική του Ρήγα Γκόλφη::

 

{                      Λάμπρου Πορφύρα: Μουσικές Φωνές.

     Ο Πορφύρας κατώρθωσε και ποιητής γνήσιος να μείνη και ν’  αγαπηθή απ΄ τη σημερινή γενεά. Σ' αυτό έχει συντελέσει το είδος και ο χαραχτήρας της μούσας του, η ρωμαντική τou διάθεση, η σαφήνειά του, οι απέριττες εικόνες τou, το νόημά του που κυλά πάντα ανεπιτήδευτο και απλό.

     Είvε ένας ποιητής «βραχείας πνοής», τέτοιος που μπορεί να συγκινήση τόσο έναν άνθρωπο της σκέψης, όσο κι ένα κορίτσι αισθηματικό. Γι’ αυτό και η πρώτη συλλογή του Πορφύρα, οι «Σκιές», εκδόθηκε όσο ζούοε δυό φορές, και τα τραγούδια του έγιναν δημοφιλέστερα από κάθε άλλου σύγχρονου ποιητή μας.

     Τελευταία τώρα, μετά το θάνατό του (πέθανε το Δεκέμβρη του 1932), ο αδερφός του φρόντισε την έκδοση των ποιητικών του τετραδίων. Αποτελούνε  τη δεύτερη συλλογή, τις «Μουσικές Φωνές», πού μ’ αυτή όλοκληρώνεται το ποιητικό έργο του Λάμπρου Πορφύρα.

    Οι «Μουσικές Φωνές» δεν είναι όλες περισσότερα από τριάντα πέντε ποιήματα, χωρισμένα σε τρία μέρη: Φωνές της Θάλασσας, Φωνές της χώρας, Φωνές του κάμπου. 

    Ο Λάμπρος Πορφύρας βλέπει τα πράγματα και τα αισθήματα περαστικά, θολά, τη στιγμή που γέρνουνε να σβήσουν και χαθούν και λυπάται και δακρύζει.

     Η γοητεία του Πορφύρα οφείλεται το πιό πολύ στη μελωδικότητα του στίχου του. Αυτό το στοιχείο το παρατηρούμε και στις «Μουσικές Φωνές».

     Ξεχωρίζουν τεχνικώτερα συνθεμένα τα τραγούδια του πρώτου μέρους: Οι φωνές της Θάλασσας. Στ΄ άλλα μέρη και αδυναμίες στην έμπνευση παρατηρούμε και μιά χλιαρότητα στην έκφραση, και χασμωδιακά λάθη του στίχου.

    Στις «Μουσικές φωνές» ο Πορφύρας τραγουδά την πικρή μοίρα της φτωχολογιάς, στέγες παλιές, θλιβερά παράθυρα, τον αλήτη που περνά σαν έρημο σκυλί, την ξωτικιά χώρα που τη γυρεύει ολοένα, μά πουθενά δεν τη βρίσκει για να αράξη, τα θολά βράδια που μοιάζουνε μάτια που κλαίνε χωρίς δάκρι, τ’ άπαρτο κάστρο που τ’ άρπαξε η λησμονιά και το ρήξαμε, τον ήσκιο του χινόπωρου που μπαίνει στο βουβό σπίτι, την πεταλούδα του ονείρου που χάνεται μέσα στο γιορτινό φώς, το αξένιαστο τραγούδι των πεθαμένων φύλλων που κυλούνε στο χώμα.

                                                               Ρήγας Γκόλφης.     }

 

/ - πηγή b.: φιλολογική εφημερίδα «Νεοελληνικά Γράμματα», Αθήναι, Έτος Α’, αριθ. 1, Κυριακή 14 Απριλίου 1935, (δντής: Κ. Ελευθερουδάκης), στήλη: Η Κριτική του Βιβλίου, συντάκτης: Ρήγας Γκόλφης, (σ. 3).  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

poeta greco Ignoto

“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”

poetagreco.blogspot.com

[ ανάρτηση 17 Φεβρουαρίου 2023 :

Λάμπρος Πορφύρας,

«Χρόνια και χρόνια των σπιτιών τα φώτα, κάθε βράδυ», ποίημα ]