Μιχ. Δ. Στασινόπουλος (Μιχάλης Στασινόπουλος) "Χειμώνας" - ποίημα - δημοσίευση 1928 - περ. "Νέα Εστία", Αθήναι

 

Μιχ. Δ. Στασινόπουλος (Μιχάλης Στασινόπουλος)

« Χειμώνας »

ποίημα

δημοσίευση 1928,  περ. « Νέα Εστία »

 

 

 

 

 

 

             ΧΕΙΜΩΝΑΣ

 

 

Τάφοι χωρίς σταυρούς και τάφοι

χωρίς ονόματα αφημένοι,

και  στων ονείρων το κατώφλι

κλαίει μιά ψυχούλα μοιρασμένη.

 

Πάντα η βροχή πάνω απ’ τις στέγες

και πάντα οι άρρωστοι στο κρύο,

που απ’ του χειμώνα το κατώφλι

περνούν και πάνε δύο-δύο.

 

Αγάπες αργοπορημένες,

που από τη μόνωση πεθαίνουν,

και μακρυνές επιθυμίες

πόχουν πιά φτάσει – και προσμένουν

 

Τί πρώτ’ απ’ όλα ν’ αγαπήσω ;

Τόσες φωνές μες στ’ όνειρό μου,

που έρχονται μέσ’ από τα βάθη

του σκοτεινού κ’ άγνωστου δρόμου.

 

Μιά πόλη δίχως φώτα κι’ άστρα,

γεμάτη πόρτες σφαλισμένες,

όπου κοιμούνται στα σκοτάδια

τόσες αγάπες χορτασμένες.

 

Και βγαίνει η αυγή πάνω απ’ τα χιόνια,

μά είναι το φως λευκό και κρύο ^.

και οι άρρωστοι ξύπνησαν και πάνε

στην παγωνιά τους δύο δύο.

 

 

                                  Μιχ. Δ. Στασινόπουλος

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[ το ποίημα του Μιχάλη Στασινόπουλου «Χειμώνας» δημοσιεύθηκε στο περ. «Νέα Εστία», Αθήναι, Έτος Β΄, τεύχος 22-46, 15 Νοεμβρίου 1928, σ. 10-15. ]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

φωτογραφία από τη δημοσίευση στο περ. «Νέα Εστία»

 

 

 

 

 

 

 

 

 

poeta greco Ignoto

“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”

poetagreco.blogspot.com

[ ανάρτηση 3 Μαρτίου 2023 :

Μιχ. Δ. Στασινόπουλος,

«Χειμώνας»,

ποίημα, 1928

περ. «Νέα Εστία»  ]