Παναγιώτης Βρισιμιτζάκης - "Πυραμίδες" - ποίημα - ποιητική συλλογή "Σαρκοφάγοι και οβελίσκοι", 1928

 

Παναγιώτης Βρισιμιτζάκης

« Πυραμίδες »

ποίημα

ποιητική συλλογή « Σαρκοφάγοι και οβελίσκοι » 1928

δημοσίευση περ. « Αλεξανδρινή Τέχνη » 1928                                    

 

 

 

 

 

 

     

 

 

 φωτογραφία από τη δημοσίευση στο περ. 

" Αλεξανδρινή Τέχνη ",  1928 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1928: Παναγιώτης Βρισιμιτζάκης, «Σαρκοφάγοι και Οβελίσκοι», Αλεξάνδρεια, (σ. 133), (ποιητική συλλογή)

/ - από τη βιβλιοκριτική στο περ. «Αλεξανδρινή Τέχνη» (1928):

   Π. Βρισιμιτζάκη «Σαρκοφάγοι και Οβελίσκοι», έκδοση του συγγραφέα επιμελημένη απ’ τα «Γράμματα», Αλεξάνδρεια — Αθήνα 1928.

    Από καιρό ο κ. Π. Βρισιμιτζάκης δουλεύει το σοννέτο. Είναι η φόρμα που προτιμά, που αγαπά, η μόνη κατάλληλη ίσως για τα μυστικοπαθή συναισθήματά του και τη μουσική του προδιάθεση.

    Η συλλογή χωρίζεται σε διάφορες υποδιαιρέσεις μες στις οποίες κυριαρχούνε “τα σοννέτα του πόνου” και οι “αρχαίες στήλες”.

    Στα “Εκεί κάτω” ο ποιητής φαίνεται κλεισμένος μέσα σ’ ένα πόνο, ένα μεγάλο πόνο μιάς χαμένης αγάπης. Η σκέψη εκείνης που δεν υπάρχει πιά εμπνέει στον ποιητή σειρά ολόκληρη τραγουδιών. Πότε την κλείνει μες σε σαρκοφάγο, πότε ζητά να την αναστήσει, πότε κλαίει τη μοναξιά του ή τραγουδά το γέλοιο της που έσβυσε.

   Το ίδιο θλιμμένο μοτίβο κυριαρχεί και στα σοννέτα “Rediviva” και “Γαλήνη”.

     Στα σοννέτα “Γυναίκες” καταλαβαίνουμε, την επίδραση της ζωής πάνω στον ποιητή. Είναι νέος και η χαρά της ζωής τον συνεπαίρνει, (η γυναίκα εδώ συμβολίζει τη ζωή). Και τραγουδά με θαυμασμό, με αγάπη, σε μιάν ορμητική δυναμικότητα — πού ‘ναι η αντίδραση απ’ τον τυρρανικό πόνο — τα συναισθήματά του για τη γυναίκα.

    Ζητάει την ηδονή και την βλέπει παντού, στην “παιδούλα”, στην “περαστική”, στη “μοντέρνα”, σα να θέλει να γευτεί τον έρωτα σ’ όλες του τις φάσεις.

    Μα ο ποιητής δεν μπορεί να ξεχάσει. Στα σοννέτα "τρελλός” πέφτει πάλι στην πονεμένη του μελαγχολία, τον βασανίζει το μάταιο.

    Ίσαμε δώ είχαμε τον κ. Βρισιμιτζάκη υποκειμενικό στην ποίηση. Με τις “αρχαίες στήλες” μας δείχνεται περισσότερο γνώση.

    Τα σοννέτα αυτά είναι εμπνευσμένα απ’ την αιγυπτιακή μυθολογία, θέμα με το οποίο δεν καταπιάστηκε ακόμα, μας φαίνεται, τόσο εκτεταμένα, κανένας μας ποιητής, ενώ είναι πολύ ενδιαφέρον και πλούσιο.

   Είναι αξιοσημείωτη η πρωτοτυπία της έμπνευσής του και η επιτυχία του στο συμβολικό είδος. Ένα απ’ τα πειό ωραία ποιήματα μες στις “αρχαίες στήλες” είναι ο “Ώρος” απ’ τον “κύκλο του ‘Οσιρι”.

/ - πηγή: περ. «Αλεξανδρινή Τέχνη», Αλεξάνδρεια, Περίοδος Β, τεύχος 5, Απρίλιος 1928, στήλη: Βιβλιοκρισίες, (σ.  193-194).

Συμπληρωματικά:

  Το ίδιο περιοδικό (Αλεξανδρινή Τέχνη) στο αμέσως επόμενο τεύχος του, τεύχος 6, Μάϊος 1928, στις σελίδες 227-228, δημοσιεύει από τη συγκεκριμένη ποιητική συλλογή του Π. Βρισιμιτζάκη τα εξής τρία ποιήματα:

/ - «Σφίγγα», (σ. 227) 

/ - «Πυραμίδες»,  (σ. 228) 

/ - «Στο Μουσείο».  (σ. 228).  

 

 

 

 

 

 

poeta greco Ignoto

“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”

poetagreco.blogspot.com

[ ανάρτηση 24 Ιανουαρίου 2023 :

Παναγιώτης Βρισιμιτζάκης, «Σαρκοφάγοι και οβελίσκοι, ποίημα ]